ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

 Βιβλία του ιδίου :
Από τις εκδόσεις Όμβρος κυκλοφορεί το διήγημα : «Περιπλάνηση ανάμεσα στα σκουπίδια» 1993 .
Από τις εκδόσεις Δίοδος κυκλοφορεί το διήγημα : «Τίποτα πιο αληθινό από το ψέμα» 1998.

Από τις εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα :
«Αννέ σημαίνει Μάνα» 2003, που μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα Τούρκικα , με τον Τίτλο «Mana anne demektir» , 2005 , από τον εκδοτικό οίκο Inkilap. 
Απόσπασμα από το βιβλίο "Αννέ σημαίνει μάνα": 
Κάθε που πεθαίνει η Αφροδίτη γίνεται ωραία , γίνεται η αγάπη που την ποθούν και ξεχύνεται στο μπλε της θάλασσας . Κουρσάροι του κορμιού της από Ανατολή σε δύση αφήνουν ανάξια σημάδια πάνω της και , τότε, σαν μια παραμορφωμένη γιγάντια σκιά , απλώνεται πάνω από τον αετό και το Λύκο , παίρνει σταγόνες από το αίμα του και βάφει των δυο γενναίων τα στεφάνια . Κι έτσι άδικοι νικητές περπατούν μονάχοι στο ίδιο όνειρο , ένα όνειρο με εικόνες μαρτυρίων γεμάτων , με έρωτα που σφαδάζει και φλόγες που σβήνουν σιωπηλά κάτω από μια δυνατή βροχή . Και στο τέλος του ονείρου , η Αρσινόη να σκεπάζει τις ενοχές τους ενώ το κλάμα της Κιουρφερέ να τους ψιθυρίζει πως αννέ σημαίνει μάνα…

«Είσαι γυναίκα , είσαι γη» ,2004. : 

«Για ποιον είναι τα δάκρυα ,Σιμόνη;» ,2006:
Απόσπασμα από το βιβλίο :
Δεν μπορείς ούτε εσύ να ξεχωρίσεις πια. Είναι τόσοι εκείνοι που έχασες, τόσοι εκείνοι που ξεριζώθηκαν από τη ζωή σου χωρίς να τους πεις αντίο.
Και τώρα; Τι κάνεις τώρα;
Λυπάσαι. Θυμώνεις. Αναρωτιέσαι...
Ποια μοίρα είναι αυτή που καταδικάζει έναν ολόκληρο λαό να κρύβεται, να διώκεται, να υποφέρει; Ποια κατάρα είναι αυτή που οδηγεί μια οικογένεια σαν τη δική σου στο χωρισμό; Κι ο έρωτας; Μπορεί η αγάπη να ευδοκιμήσει μέσα σε έναν κλοιό πολέμου, βίας και εγκλημάτων; Έχει τη δύναμη να σε αιχμαλωτίσει αιώνια σε ένα ευτυχισμένο όνειρο δίχως τέλος;
Οι απαντήσεις μένουν μετέωρες. Ψηλαφίζεις με αγωνία το λαιμό σου. Σε εκείνο το σημείο κρεμόταν κάποτε το ολόχρυσο μενταγιόν σου. Από τη μια μεριά ήταν χαραγμένο το αστέρι του Δαβίδ, από την άλλη το όνομά σου. Το πρόσφερες στον Μάριο. "Για να μη με ξεχάσεις", του ψιθύρισες και αυτός, με τη σειρά του, σου έδωσε το βαφτιστικό σταυρό του. "Για να σε φυλάει από κάθε κακό".
Σε προφύλαξε όμως; Τήρησε την υπόσχεσή του; Κοίταξε πίσω, στο παρελθόν. Άφησε τις αναμνήσεις σου να σε ταξιδέψουν. Ο χρόνος δεν κυλάει πια. Στέκεται και σε περιμένει... 1938, 1943, 1948... Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Παλαιστίνη...
Όπου κι αν πηγαίνεις, όπου κι αν βρίσκεσαι, κουβαλάς τη μοναξιά σου, Σιμόνη. Σαν τη φθαρμένη βαλίτσα και το βιολί σου, δεν την αποχωρίζεσαι ποτέ. Κάποτε, όμως, ακόμα και αυτή, θα συναντήσει το ταίρι της. Και τότε, η μελωδία από ένα ακορντεόν θα επουλώσει όλες τις ανοιχτές πληγές σου

«Ο άνεμος του πάθους» ,2009.
Απόσπασμα από το βιβλίο :
Από την Αναβρύτη, ένα χωριό έντεκα χιλιόμετρα μακριά από τη Σπάρτη, η μικρή Ιωάννα ξεκινά τη δύσκολη πορεία προς την ενηλικίωσή της. Ορφανή, με το στίγμα ενός φονιά πατέρα να την ακολουθεί, πηγαίνει στην Αθήνα, ελπίζοντας εκεί να βρει μια καλύτερη ζωή κι ίσως την αληθινή αγάπη. Η αγάπη όμως θα αργήσει πολύ, και η Ιωάννα θα σκοντάψει σε λάθος άντρες και θα πέσει επανειλημμένα θύμα εκμετάλλευσης. Κάποια στιγμή θα αποκτήσει χρήμα και δόξα, αλλά ακόμα και τότε τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας θα την οδηγήσουν στην απελπισία.

Η ιστορία της Ιωάννας μοιάζει με παραμύθι. Όσο παράξενο όμως κι αν φαίνεται, είναι πέρα για πέρα αληθινή.

«Το όνειρο της αννέ», 2010 
Απόσπασμα από το βιβλίο :
Ένα ξαφνικό τηλεφώνημα κι ο Ευαγόρας επιβιβάζεται για ένα ταξίδι επιστροφής στην Κύπρο. Ο Ονήσιλος, ο πατέρας του, πεθαίνει και το γεγονός αυτό γίνεται αφορμή να συναντήσει ανθρώπους από ένα παρελθόν με το οποίο αρνούνταν χρόνια να αναμετρηθεί. Η Αφροδίτη, η αδελφή του, που τούρκεψε, ο σύζυγός της και παιδικός του φίλος Αττίλα, η μεγάλη και η μικρή Αρσινόη, η Κάθριν και ο πατέρας της, η Άννα, η γριά Κιουρφερέ, ενωτικοί, ανθενωτικοί, Τούρκοι, Έλληνες, σε μια αυλή μαζεύονταν όλοι, κι ύστερα... όλοι έστρεψαν το βλέμμα τους αλλού, σαν να μην ήθελαν να δουν. Στην ίδια αυλή πάλι, με το χρόνο να έχει ξεπλύνει το κόκκινο της νιότης, με τα φαντάσματα των αγνοουμένων να περιπλανώνται, τις σκονισμένες πινακίδες «Δεν ξεχνώ» σκόρπιες εδώ κι εκεί, καλούνται τώρα να αναμετρηθούν, να προσμετρήσουν κέρδη και απώλειες, να καταλήξουν, ίσως, σε μια πιο σοφή αφαίρεση. 

«Το μυστικό της Αλκυόνης» , 2011
Απόσπασμα από το βιβλίο :
"Όταν μεγαλώνεις δίχως τους γονείς σου και μπαίνεις απότομα στον κόσμο των μεγάλων, προσπαθώντας να τον αντιληφθείς και να εξοικειωθείς με τα ελαττώματα και τις αμαρτίες του, γίνεσαι, θες δε θες, κι εσύ ένας από αυτούς".

Στα δεκαπέντε της χρόνια, η Αλκυόνη εισήλθε ακούσια στη σκληρή πραγματικότητα μέσα από τα σφάλματα των γονιών της. Η μητέρα της, μια όμορφη νέα γυναίκα, παρασυρμένη από το ερωτικό της πάθος για ένα γοητευτικό άντρα, αποκαθηλωθηκε στα μάτια της κόρης της, όταν εκείνη τυχαία ανακάλυψε το ανίερο μυστικό της. Ο πατέρας της, που συνεχώς ταξίδευε για να εξασφαλίσει μια άνετη ζωή στην οικογένεια του, άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην ψυχή της Αλκυόνης. Κι εκείνη, πληγωμένη, βρήκε παρηγοριά στον παθιασμένο έρωτα της με το θείο Αλκιβιάδη... Όταν αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει ψηλά, βρήκε την απόλυτη ολοκλήρωση όπως μόνο μια γυναίκα μπορεί, αφήνοντας πίσω της μάταιους φόβους και ανασφάλειες. Δεν είχε, όμως, υπολογίσει πως οι ανθρώπινες σχέσεις κι ο έρωτας είναι παιχνίδια που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.

Από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη κυκλοφορεί το βιβλίο :
«ΜΙΧΡΙΜΠΑΝ ,η νεράιδα της Σμύρνης», 2013 
Απόσπασμα από το βιβλίο : 
Η Μιχριμπάν έτρεξε προς την προκυμαία . Κοίταζε μια το λιμάνι και μια το πλήθος των δυστυχισμένων που πηδούσαν μες τις βάρκες και στη θάλασσα για να σωθούν , όταν ένας βαρκάρης την τράβηξε από το χέρι. Πίσω η Σμύρνη καιγόταν κι ένας μαύρος καπνός σκοτείνιαζε τον ουρανό. Ίσως αυτές ήταν οι τελευταίες εικόνες που είδε λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις της και με αυτές βυθιζόταν . 
Από εκείνη τη στιγμή , η μοίρα έκλωθε κουβάρι το ριζικό της …..

Η συνέχεια στο βιβλίο……